Nutella, nutella en nog eens nutella

Even een update vanuit het land der grote zonnebrillen, hoge hakken, ijs en NUTELLA dus.

Vooral dat laatste vind je echt overal terug. Op crepes, op piadina's, in bladerdeed (met hagelslag er bovenop), met fruit, op brood, of gewoon zo: lepelen uit een huge pot Nutella. Je wordt er hier echt mee doodgegooid, maar mij hoor je niet klagen. Het is nou eenmaal gewoon lekker!

Vorige week ben ik met Sophia en Andrea (Italiaan en ja dat is hier een mannelijke naam) naar een concert geweest van Band of Horses. Ik had er nog nooit van gehoord, maar aangezien ik een nogal ongedefinieerde muzieksmaak heb ben ik maar meegegaan om het uit te proberen. Het beviel; goede band met vooral goede zangers!

Ik heb de treinreis naar Firenze besproken: van 20 t/m 25 maart ga ik daar langs mijn familie. Ik ben er al wel eens geweest, maar steeds heel kort dus hoop dat ik deze keer wat meer van die mooie stad zie! Ik wil vooral heel graag de Uffizi in, het beroemde museum.

Gisteren naar Bergamo geweest met Maite en Sophia (uiteindelijk ook met een Argentijn die we onderweg opduikelden). Ik was er 2 jaar geleden al geweest, maar nu zag ik pas dat ik toen heel veel gemist had. Ik was daar toen namelijk met mijn studievereniging en we hebben toen de universiteit bezocht en daarna eigenlijk alleen maar geshopt in Città Bassa, het nieuwere gedeelte.
Gisteren ben ik juist vooral in het oude gedeelte geweest, Città Alta, dat bovenop een berg ligt. We zijn bovenaan begonnen en langzaamaan via autowegen, kleine paadjes met veel te grote keien (doet pijn aan je voeten) en bospaden die uiteindelijk verboden terrein bleken te zijn (het bord hadden we gemist, zagen we toen we terugkeerden omdat het toch wel erg steil werd) naar beneden gewandeld.

Heel groen en rustig, zo anders dan Milaan. Toen 's middags ook nog de zon doorbrak kon de dag niet meer stuk; zo'n mooi uitzicht van bovenaf! We baalden eerst al omdat het erg mistig was en in al onze toeristische boekjes beschreven stond hoe mooi het uitzicht was, wat voor ons slecht bestond uit dikke nevel.

Ben je ooit in de buurt van Milaan, dan moet je echt langs Bergamo gaan!

Ik heb inmiddels facebook aangemaakt, so international people: add me!

Skypen is intussen gelukt met Wiel en ook met Anne in France. Als je ook skype hebt mail dan even wanneer je tijd hebt om bij te kletsen!

Ik heb ook eindelijk met mama gebeld (sorry mams, ik zal nu niet meer zo lang wachten met bellen!), die mij maar steeds niet kon bereiken op mijn kamer (ben nooit thuis) en op de een of andere vage manier was ik ook heel vaak niet mobiel te bereiken. Als je dan ook nooit uit je zelf belt, is contact een beetje lastig.
Mam, ik bel snel weer hoor.

Zometeen ga ik nog langs de Poliradio, om de radio-uitzending met Sophia en mij op te halen! Ik ben benieuwd.

Bedankt voor jullie leuke reacties! mooi dat jullie de naakte mannen ook leuk vonden. Ik ben trouwens toch echt tot de conclusie gekomen dat Spanjaarden leuker (want langer) zijn dan Italianen (die inderdaad een beetje glad zijn).


Wie nog langs wil komen in deze prachtige metropool, is welkom! Ik ben hier nog tot en met juli (weet nog niet precies wanneer). De tijd vliegt echt, ik zit al bijna op de helft!) Al is het pas in mei; An, Britt, Mari en Nien, heb er zin in! In april komen papa en Marja naar het Lugano-meer; kan niet wachten om jullie alles te laten zien!

Tot slot: ik heb gefietst! 2 huisgenootjes hebben hier 'goedkoop' fietsen op de kop getikt en met Mai (Spaans meisje) ben ik toen een stukje gaan fietsen naar een geweldig mooi en groot park! Ik was maar in de veronderstelling dat ik een half jaar lang niet zou fietsen, maar gelukkig kan het toch al is het zonder fietspad en de rijstijl van van de Italiaanse automobilisten een spannende onderneming.

Mai was zaterdag jarig en ik kreeg de opdracht haar een uurtje mee te nemen, zodat de rest een surprise-party voor haar kon organiseren. Natuurlijk geen probleem (weer een excuus om ijs te gaan eten), maar we waren veel te vroeg terug. Gelukkig had ze nog niets in de gaten en begon uiteindelijk 3 uur later (die Spanjaarden ook met hun manana-mentaliteit) het feest met sangria en zelfgebakken taart. Het kado was een splinternieuwe (gestolen dus) fiets! misschien mag ik nu af en toe haar oude lenen.

Liefs!