La Cucaracha

Ik maar denken dat la cucaracha iets heel vrolijks was; de melodie van het lied doet wel degelijk zo vermoeden. Hier in Milaan en tussen de Spanjaarden ben ik uit de droom geholpen: las cucarachas zijn kakkerlakken en die zitten in ons huis.
Het lied is niet helemaal ontdaan van zijn charme: er wordt namelijk gezongen over de kakkerlak die niet meer kan lopen (omdat z'n pootjes zijn uitgetrokken) en die niet lang meer heeft. Ik ben geen sadist, maar die beesten zijn nou eenmaal vies. Behalve pootjes trekken hebben wij hier een zelfde soort methode: uitroeien door middel van vallen en in augustus (ze zullen ook eens haast maken hier) komt de bestrijdingsdienst. Helaas heb ik daar geen profijt meer van, want zit dan alweer in ons kikkerlandje maar niet voordat: ik naar Salou ben geweest!

Fouter kan niet, maar goedkoper ook niet. Met vier meiden van mijn dispuut ga ik begin juli la playa van de Costa Dorada onveilig maken! Aangezien ik hier in Italia het grote Erasmus-festijn aan zee in Calabria mis, vind ik dit een mooie vervanger. Hoewel, ik kan er ook nog voor kiezen om in mei een paar dagen naar Ibiza te gaan met studenten van hier. Klinkt ook verleidelijk..
Ik wil alleen nog zoveel andere plaatsen zien en zo werkloos hier moet ik nu toch echt keuzes gaan maken, want het geld stroomt hier weg als acqua.

Skypen: maandag 20:00! meiden, deze keer ben ik er bij. Jullie ook?

Gisteren eindelijk Fleur (mijn achternicht of wat ze dan ook van me is) gezien en een hele lekkere aperitivo op in de Navigli (kanalenbuurt van Milaan)! Als een echte Italiaanse kwam ik natuurlijk te laat, maar vergat even dat ik met twee Hollandse meisjes (ook een vriendin van haar die ik hier al eerder ontmoet had) had afgesproken en die over het algemeen wel op tijd zijn.
Het is waar, Italianen zijn vrijwel altijd te laat (behalve Marco, die alleen te laat was omdat ik kwart voor 9 verstond terwijl hij kwart over 9 zei). Een docent die de klas uitloopt voor een telefoontje, daar kijk ik ook niet vreemd meer van op en van kastje naar de muur gestuurd worden als je een vraag hebt is de normaalste zaak van de wereld hier.

Wat betreft foto's: mijn USB werkt niet/nauwelijks, foto´s uploaden naar hyves lijkt onmogelijk en wanneer het lijkt te gaan lukken loopt de pc vast. Als ik tijd heb (ok, dat sowieso.. ik moet eigenlijk zeggen als ik zin heb) dan ga ik er even voor zitten.

Ik heb ondertussen weer veel meegemaakt, nieuwe mensen leren kennen (ook 2 Nederlandse geneeskunde-studentes uit R'dam!) en mooie dingen gezien. Ik ben naar het Como-meer geweest, ik heb getennist met Marco(zeg maar gerust tennisles gehad. Stel je mij voor tegenover een kerel van 29 die al jaaaren tennist, les heeft gegeven en daarnaast 2 keer zo breed is als ik. Geen succes, maar wel lachen), Tere en ik Mss. Muscole hebben de douche ontstopt met behulp van een TE chemisch spulletje: mr. muscle. Eindelijk lekker douchen hier!
Ik heb voor eind mei gereserveerd om naar het laatste avondmaal te gaan kijken, geskyped met zijn vijven tegelijk (=chaos, maar gezellig), er 3 uur over gedaan om mijn huur te betalen (vergeet eerst je pinpas mee te nemen en daarna je betalinscode), ben naar een echt italiaans huisfeest geweest, gefixt dat Stefanie (Duitse vriendin die ik ken uit Perugia) aankomende week langskomt, een lening aangevraagd, gezocht naar nieuwe kamer voor in Nijmegen (bedacht me vandaag dat ik waarschijnlijk nooit meer in mijn kamertje zal slapen aangezien ik die tot aan augustus heb onderverhuurd maar er ook per 1 aug uit moet), een nieuwsbericht voor de radio opgenomen in de les van radiofonica waar ik me van de zenuwen om de 5 seconden versprak (ooit gehoord van de Dailai Laima?! Gelukkig hoorde je er na de montage niks meer van) en in het Italiaans gemaild met mijn docent en mede-studenten van mijn Italiaanse les uit NL.

Vergeet ik bijna de Pinacoteca di Brera te vermelden, waar ik onwijs veel moois heb gezien van fresco's tot aan Picasso's!

Er is nog zoveel meer te vertellen, maar ik moet zo toch echt een ijsje gaan eten met Sophia dus ik houd jullie niet langer op. Een troost: het heeft hier 2 dagen non-stop (doe je petje omlaag en je capuchon op) geregend.

Morgen naar Parma! Nu maar hopen dat we de trein deze keer niet missen..